O patronie
Tadeusz Kotarbiński (1886-1981)
Polski filozof, profesor Uniwersytetu Warszawskiego (1919-1961), pierwszy rektor uniwersytetu w Łodzi (1945-1949), członek PAU od 1946, PAN od 1952 (1957-1962 jej prezes). Członek wielu towarzystw naukowych w kraju i za granica, doktor honoris causa uniwersytetów w kraju i za granica. Logik i etyk, twórca etyki niezależnej. W swojej pracy Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk (1929), zaprezentował koncepcję modernistyczna, zaprzeczajaca istnieniu nie tylko przedmiotów psychicznych, ale także "zdarzeń", "stanów rzeczy", "stosunków", "własnosci". Naprawdę istnieja tylko rzeczy. Stanowisko swoje nazwał reizmem. Kotarbiński rozwinał teorię etyczna, zapoczatkowana zainteresowaniami etyka utylitarystyczna, czego dowodem sa prace: Utylitaryzm a etyka litosci (1914), Utylitaryzm w etyce Milla i Spencera (1915). W 1957 został opublikowany jego wykład: Niektóre problemy etyki niezależnej. W nim dokonał podziału etyki na etykę w węższym i szerszym znaczeniu. Pierwsza z nich obejmowała dociekanie tego, jakie czyny, zamiary, motywy postępowania zasługuja na szacunek, a jakie na pogardę. Druga zajmowała się odpowiedziami na pytanie: jak żyć. W szkicu "Trzy główne problemy" z 1964 etykę definiuje Kotarbiński jako teorię racjonalnego kierowania życiem duchowym człowieka. Całosć zbioru Pism etycznych Kotarbińskiego wydanych w 1987 składa się z pięciu częsci. Czwarta z nich wypełniaja Medytacje o życiu godziwym.